سیستم الکترودیالیز معکوس (EDR)

سیستم الکترودیالیز معکوس (EDR)

در سیستم الکترودیالیز معکوس (EDR) ، قطبیت جریان مستقیم استفاده شده برای الکترودهای غشائی، معکوس 2 – 4 بار در هر ساعت است. وقتی الکترود قطبیت معکوس می‌شود، کانال‌های مربوط به آب نمک‌زدایی شده و آب نمک نیز توسط شیرهای خودکاری که کنترل جریان را در اختیار دارند، معکوس می‌شوند.
کانال آب شیرین، کانال آب شور می‌شود، و کانال آب شور تبدیل به آب شیرین می‌گردد. هر دو کانال آب شیرین و آب شور کانال مشخصات ساختاری یکسانی دارند. در حدود 1-2 دقیقه، مقدار شوری در هر دو جریان زیاد است و به‌طور خودکار به سمت مجرای پساب هدایت می‌شوند. این کار ادامه می‌یابد تا مقدار هدایت الکتریکی آب تولید شده به مقدار مطلوب برسد. سپس جریان محصول به‌طور خودکار به سمت منبع ذخیره هدایت می‌شود.
قبل از معکوس شدن جهت جریان، رسوباتی که به تازگی ایجاد شده‌اند، قبل از این‌که سخت شوند، از روی سطح غشاء‌ها تمیز می‌شوند. جهت حرکت ذرات کلوئیدی که از روی سطح غشاء برداشته می‌شوند نیز توسط این جریان معکوس می‌گردد. به‌طوری‌که ذرات کلوئیدی نتوانند بر روی غشاء تجمع کنند و لایه‌ای از رسوب ایجاد کنند.
مزیت بزرگ فرایند EDR در این است که نیاز به استفاده از عملیات اسید شویی یا افزودن ضد رسوب‌ها را در مسیر جریان آب شور، مرتفع می‌سازد. نقص بزرگ این روش هم مربوط به این است که در زمان وارونه شدن قطبیت، مقداری از آب دور ریخته می‌شود و بهره‌وری تولید آب شیرین پایین است.

برای اطلاعات بیش‌تر در این زمینه به بخش مقالات مراجعه نمایید.

بیشترین کاربرد این روش در تهیه آب آشامیدنی یا آب صنعتی از آب هایی با TDS کمتر از 5000PPm می باشد.

تجهیزات مرتبط با این سیستم عبارتند از:
الکترودغشاءتورهای پلیمریپمپ

 

 

 

سیستم الکترودیالیز معکوس (EDR)

سیستم الکترودیالیز معکوس (EDR)

سختی گیر

به املاح ناخالص و موجود در آب همچون کلسیم و منیزیم، سختی آب گفته می‌شود. اگر مقدار این یون‌ها در آب زیاد باشد، از چنین آبی برای مصارف صنعتی و آشامیدنی نمی‌توان استفاده کرد. استاندارد سختی آب آشامیدنی مطابق با استاندارد بین المللی WHO به میزان حدود 250 میلی‌گرم در لیتر برحسب CACO3 مشخص شده است که با دستگاه سختی گیر می‌توان به این مقدار دست یافت.
روش‌های متنوعی برای زدودن سختی از آب وجود دارد که بسته به شرایط، یکی از این روش‌ها انتخاب می‌شود. در حال حاضر 9 روش برای سختی‌گیری از آب و برای تمامی کاربردها، از صنعتی گرفته تا خانگی، وجود دارد که این 9 روش به چهار دسته کلی سختی‌گیرهای مکانیکی، فیلترهای آب، سختی‌گیرهای فیزیکی و سختی‌گیرهای شیمیایی تقسیم می‌شوند. این روش‌ها عبارتند از:

1- سختی‌گیر رزینی
2- فیلتر کربن برای سختی‌گیر رزینی
3- اسمز معکوس
4- سختی‌گیر مغناطیسی
5- سختی‌گیر الکترونیکی
6- سختی‌گیر الکترولیتی
7- سختی‌گیر شیمیایی ته نشین کننده
8- سختی‌گیر شیمیایی غیر ته نشینی
9- سختی‌گیر دوزینگ فسفات

از میان تمام موارد ذکر شده، سختی گیرهای رزینی پرکاربردترین هستند. رزین به دانه‌هایی گفته می‌شود که معمولاً از پتاسیم وسدیم پوشانده شده‌اند. پس از عبور آب سخت از روی آن‌ها، یون منیزیم و کلسیم موجود در آب با پتاسیم وسدیم جابه‌جا می‌شود. پس از رسیدن به حالت اشباح، رزین را با استفاده از آب نمک احیا می‌کنند. از این رو انجام شستشوی معکوس به‌صورت دوره‌ای درهمه سختی‌گیرها الزامی است.

(در این قسمت شکل های مربوطه گذاشته شود)

برای اطلاعات بیش‌تر در این زمینه به بخش مقالات مراجعه نمایید.

از عمده‌ترین کاربردهای سختی‌گیر می‌توان به تصفیه آب مورد نیاز برای دیگ‌های بخار، مبدل‌های حرارتی، برج‌های خنک‌کن و سیستم‌های سرمایشی اشاره نمود.

تجهیزات مرتبط با این سیستم عبارتند از:
رزین – ستون سختی‌گیر- شیرآلات

سیستم‌های رزین تبادل یونی(IX)

به آبی كه بيشتر يون‌هاي معدني و نمكي، مانند كلسيم، منيزيم، سديم، كلريد، سولفات، نيترات و بي كربنات، را از آن جدا کرده باشند، آب دمین می‌گویند و آن‌را با علائمی همچون DM یا Demin می‌شناسند. در واقع آب دمین فقط حاوی یون‌های +H و -OH بوده و قابلیت هدایت الکتریسیته آن کمتر از ۲ میکرو زیمنس در هر متر است.
در فرآیند تولید آب دمین، از رزین‌های آنیونی و کانیونی برای انجام عملیات جذب سطحی یون‌ها و یا تبادل یونی استفاده می‌کنند. زمانی که فاز مایع و فاز جامد با یکدیگر در تماس قرار می‌گیرند، برخی از عناصر معلق موجود در فاز مایع به سطح جسم جامد متصل می‌شوند و از فاز مایع جدا می‌گردند. به‌دلیل برگشت‌پذیر بودن این فرآیند، رزین ها را در فاصله‌های زمانی مشخص تحت شستشو با مواد شیمیایی قرار می‌دهند. پس از اتمام مراحل شستشو، رزین‌ها احیاء شده و برای استفاده مجدد آماده می‌باشند. از این سیستم زمانی استفاده می‌کنند که برای آب تولید شده، کاربردهای ویژه‌ای در نظر گرفته شده باشد، زیرا انجام این فرآیند از نظر تکنیکی با دشواری‌های زیادی مواجه است و معمولاً هزینه بهره‌برداری از آن نیز زیاد می‌باشد.

برای اطلاعات بیش‌تر در این زمینه به بخش مقالات مراجعه نمایید.

از عمده‌ترین کاربردهای سیستم‌های رزین تبادل یونی می‌توان به :
– تصفیه نهایی آب تصفیه شده
– سیستم RO جهت تولید آب فوق العاده خالص با EC کمتر از 1 میکرو زیمنس
– تامین آب خالص جهت تأمین آب صنعتی مورد نیاز نیروگاه‌ها
– تامین آب خالص مورد نیاز صنایع شیمیایی ، آرایشی بهداشتی و داروسازی
– تامین آب خالص مورد نیاز صنایع نساجی ، رنگرزی ، شیشه و سرامیک
– تامین آب خالص مورد نیاز مبدل‌های حرارتی
– تامین آب دمین مورد نیاز صنایع نفت ، گاز و پتروشیمی
اشاره نمود.

تجهیزات مرتبط با این سیستم عبارتند از:
رزین‌های آنیونی و کاتیونی – ستون‌ها و محفظه‌های فلزی – شیرآلات – ابزارهای کنترلی – مواد شیمیایی اجیاء کننده رزین

کلرزنی در تصفیه پساب

یکی از اصلی‌ترین هدف‌های تصفیه پساب، ضدعفونی کردن آن جهت از بین بردن عوامل بیماری‌زای موجود در فاضلاب می‌باشد. پس از انجام عملیات ضدعفونی کردن، می‌توان فاضلاب را بدون هیچ مشکلی در طبیعت و در آب‌های سطحی تخلیه نمود و یا این‌که از آن در امر کشاورزی و آبیاری زمین‌های زراعی استفاده کرد.
یکی از متداول‌ترین روش‌های گندزدایی فاضلاب، کلرزنی است. به دلیل ارزان بودن، برجای گذاشتن باقیمانده و مؤثر بودن در غلظت‌های کم، استفاده از کلر برای ضدعفونی کردن پساب بسیار مرسوم می‌باشد.
کلر به‌صورت‌های زیر مورد استفاده قرار می‌گیرد:

– گاز (گاز کلر)
– مايع (هيپو کلريت سديم)
– جامد (هيپو کلريت کلسيم)

در واقع کلر اولین مادۀ انتخابی در گندزدایی پساب است، زیرا همان‌طور که اشاره شد ارزان و مؤثر بوده و کار کردن با آن نیز راحت می‌باشد. برای جلوگیری از آثار سمی آن، گاهی از ترکیب آمونیاکی کلر استفاده می‌کنند، لیکن اثر آن کندتر از اثر کلر است.
برای اطلاعات بیش‌تر در این زمینه به بخش مقالات مراجعه نمایید.

تجهیزات مرتبط با این سیستم تزریق کلر مایع و جامد عبارتند از:

–    اتصالات تزریق

–    پمپ تزریق مواد شیمیایی

–    تانک ساخت محلول

–    شیر و یا دریچه نمونه‌گیری برای تست کیفی پساب خروجی

تجهیزات مرتبط با سیستم تزریق کلر گازی عبارتند از:
–    کلرزن گازی به‌صورت دیواری، سیلندری و کابینتی برای ظرفیت‌های بالا
–    فلومتر و رگولاتور کلرزنی به‌صورت یکپارچه برای ظرفیت‌های پایین

اطلاعات فنی مربوط به این تجهیزات در بخش کلرزن‌های گازی و پمپ تزریق و رگولاتور کلرزنی موجود می‌باشد.

فیلتر آنتراسیت

کارایی آنتراسیت در فرآیند تصفیه آب از نظر رده بندی، بین سیلیس و کربن فعال قرار می‌گیرد. آنتراسیت در واقع نوعی زغال طبیعی است که از معادن زغال سنگ استخراج می‌شود و بعد از طی فرآیندهایی همچون خرد شدن، آسیاب شدن، شستشو و بسته‌بندی، آماده مصرف می‌گردد. این نوع از زغال سنگ حاوی 95 درصد کربن، 3 درصد اکسیژن و هیدروژن، و مقادیر اندکی آب و مواد فرار می‌باشد. آنتراسیت قادر است کدورت، آهن، منگنز، کلر، فلزات سنگین مانند کروم، مواد آلی و روغن‌ها را از آب حذف نماید، و چون به‌سختی و در دمای بالا مشتعل می‌شود به‌عنوان سوخت نیروگاهی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

طراحی فیلتر آنتراسیت کاملاً شبیه فیلترهای شنی تحت فشار می‌باشد، اما در دانه‌بندی و عملیات شستشوی معکوس قدری تفاوت دارد. ذرات آنتراسیت ریز در سیستم‌های تصفیه آب کم‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرند، چون در حین فرآیند تصفیه دچار سایش شده و ریزتر می‌شوند. بنابراین دفعات شارژ افزایش می‌یابد. بدین جهت ذرات درشت‌تر بیش‌تر بکار برده می‌شوند.

برای اطلاعات بیش‌تر در این زمینه به بخش مقالات مراجعه نمایید.

عمده‌ترین کاربرد فیلترهای آنتراسیت، تصفیه آب می‌باشد.

تجهیزات مرتبط با این سیستم عبارتند از:

زغال آنتراسیت – ستون فلزی فیلتر – شیرآلات – ابزارهای کنترلی